جوراب به پا می‌کرد تا جنایات رژیم بعث را نبینیم/ دختران هم سن و سالم با حجاب‌شان خون شهدا را حفظ کنند

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از جهانبین نیوز؛ بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، جنگی به ایران تحمیل شد که هشت سال کشور را درگیر خود کرد.

کشور در این دوران خسارات بسیاری دید اما قهرمانانه ایستاد، بسیاری در راه دفاع از کشور و ناموس‌شان جان دادند، برخی جانباز شدند و برخی دیگر همانند حضرت زینب (س) اسیر شده رنج اسارت را به جان خریدند اما هرگز اجازه ندادند کشورشان به دست نااهلان بیوفتد.

۲۶ مردادماه سال ۶۹ سال‌روز بازگشت آزادگان سرافراز بعد از تحمل سال‌ها اسارت در زندان‌ها و اسارتگاه‌های رژیم بعث عراق است، انسان‌های برزرگی که شجاعانه و با ایمان راسخ خود در مقابل فشارهای جسمی و روحی دشمن ایستادند وشکنجه‌های بسیاری را تحمل کردند.

تعداد زیادی از این اسرا در زمان اسارت به دلیل شدت جراحات به مقام شهادت نایل آمدند و بسیاری دیگر بعد از بازگشت به کشور و تحمل درد و رنج آسیب‌هایی که در این مدت به آن‌ها وارد شده بود به شهادت رسیدند.

امروز یادآور بازگشت غرورآفرین مردان و زنان آزاده به کشور است، مردان و زنان باغیرتی که با همه توان مقابل رژیم بعث ایستادند و ایستادگی کردند اما در این بین نباید از صبر و تحمل خانواده‌های آن‌ها غافل شد، همسران و فرزندانی که چندین سال چشم انتظار بودند.

درد نبودن پدرم را با یاد دختر سه ساله امام حسین (ع) تسلی می‌دهم

فاطمه فاضلی دختر شهید حسین فاضلی در گفت‌وگو با جهانبین نیوز؛ اظهار کرد: پدرم هشت سال در اسارت رژیم بعث به سر برد و در چهارم تیرماه سال ۱۳۸۳ به شهادت رسید، من در آن زمان سه سال بیشتر نداشتم و درواقع باید بگویم هیچ خاطره‌ایی از پدرم ندارم.

وی بیان داشت: چون در زمان شهادت پدرم سه سال بیشتر نداشتم همیشه به همه می‌گویم همانند حضرت رقیه (س) که در سه سالگی پدرشان را از دست دادند من هم در سه سالگی رنج یتیمی را به جان خریدم و به همین دلیل همینکه جای خالی پدرم را احساس می کنم به یاد دختر امام حسین (ع) می‌افتم و از رنجم کاسته می‌شود.

فاضلی با بیان اینکه اگرچه زمانی که پدرم شهید شد من سن کمی داشتم اما مادرم همیشه خاطراتی را از ایشان برایمان تعریف می‌کنند گفت: یکی از این خاطرات این بود که پدرم همیشه جوراب به پا داشت و دلیل آن این بود که در شکنجه‌ها ناخن‌های پایش را کشیده بودند و چون اگر مادرم این صحنه‌ها را می‌دید ناراحت می‌شد ترجیح می‌داد جوراب به پا داشته باشد، و شاید یکی از دلایل پدرم برای اینکه هیچ موقع از خاطراتش حرفی نمی‌زد این بود که نمی‌خواست ما را ناراحت کند گرچه تداعی این خاطرات برای خود ایشان هم درآور بود.

وی تاکید کرد: من به‌عنوان دختر شهید و از طرف پدر شهیدم به دختران هم سن و سال خودم توصیه می‌کنم که با درس خواندن و با حجاب‌شان همیشه سعی کنند خون شهدا را حفظ کنند.