تازه‌ترین قسمت سریال تنش میان «امان-تل‌آویو»؛ پای سهمیه آب در میان است

– اخبار بین الملل –

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم،‌بالاگرفتن تنش در روابط اردن و رژیم صهیونیستی حاکی از عمق بحران سیاسی بین دو طرف است، به گونه ای که تشدید بحران روابط بین بنیامین نتانیاهو و عبدالله دوم بر کسی پوشیده نیست و اوج این بحران مخالفت اخیر نتانیاهو با آبرسانی بیشتر به اردن به موجب معاهده سازش وادی عربه بود.

مسئله آبرسانی به اردن یکی از مسائلی است که سال گذشته مطرح شد و آتش اختلافات بین اردن و رژیم صهیونیستی را به ویژه پس از موج اخیر عادی سازی روابط برخی کشورهای عربی با اسرائیل و اشاره ضمنی نتانیاهو به تلاش برای سلب حاکمیت اردن بر مقدسات قدس و مسجد مبارک الاقصی شعله‌ورتر کرد.

نتانیاهو در راستای تلاش برای اعمال فشار بر اردن به منظور امتیازدهی در مورد مسئله فلسطین و پرونده های منطقه ای و عدم همسویی این کشور با عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی، درخواست امان برای آبرسانی به اردن را نپذیرفت، این در حالی است که به نوشته روزنامه هاآرتص، موضع او مغایر با موضع سازمان آب رژیم صهیونیستی و نهادهای امنیتی اسرائیلی بود که خواستار موافقت با درخواست اردن بودند.

آموس هرئیل تحلیلگر نظامی روزنامه هاآرتص به نقل از منابع امنیتی اسرائیلی و اردنی آورده است که نتانیاهو درخواست اردن برای افزایش آبرسانی را نپذیرفته است و این اقدام نتانیاهو بیانگر اوج بحران بین دو طرف است؛ بحرانی که طبق برآوردهای این تحلیلگر نظامی، بیشتر به تنش و اختلافات شخصی بین نتانیاهو و ملک عبدالله شبیه است.

مخالفت نتانیاهو با درخواست اردن بر خلاف بندهای توافق صلح وادی عربه در سال ۱۹۹۴ و الحاقیه های آن در سال ۱۹۹۷ است. تل آویو به موجب این توافق متعهد شده به منظور افزایش آبرسانی به اردن، بخشی از آب دریاچه طبریه را به رود اردن انتقال دهد.

تحلیلگران اسرائیلی از قدامات و تحرکات نتانیاهو و تشدید تنش بین اردن و رژیم صهیونیستی ابراز نگرانی کردند. به گفته آنان، نتانیاهو عمدا به خاطر عداوت و دشمنی که با عبدالله دوم دارد، توافقنامه های صلح را در معرض خطر قرار می دهد و منافع راهبردی بزرگ اسرائیلی ها از روابط با امان را نادیده می گیرد.

اوج تنش بین اردن و رژیم صهیونیستی به ممانعت اردن از پرواز هواپیمای حامل نتانیاهو از آسمان امان به مقصد امارات بازمی گردد که در نهایت به لغو این سفر منجر شد. این حادثه به قبل از برگزاری انتخابات کنست(پارلمان) رژیم صهیونیستی در اواخر مارس مربوط می شود.

ممانعت اردن از فرود هواپیمای اماراتی در فرودگاه بین المللی علیاء که قرار بود نتانیاهو با آن راهی ابوظبی شود، پس از آن صورت گرفت که رژیم صهیونیستی اجازه بازدید حسین بن عبدالله دوم ولیعهد اردن از مسجد الاقصی به مناسبت معراج را نداد. رژیم صهیونیستی شروطی برای این بازدید وضع کرده بود از جمله اینکه هیئت همراه ولیعهد اردن اجازه همراهی او در سفر به قدس را ندارند که در نهایت این مسائل به لغو این سفر منجر شد.

آموس هرئیل همچنین اظهار داشت که روابط نتانیاهو و عبدالله دوم سال هاست که شکرآب شده اما این تنش اخیرا با وجود تماس های هر از گاهی بین دو طرف، علنی شده است.

تنش در روابط نتانیاهو و عبدالله دوم به تابستان سال ۲۰۱۷ بازمی گردد که در آن زمان رژیم صهیونیستی اقدام به نصب گیت های الکترونیکی در ورودی های مسجد الاقصی کرد.

همچنین اقدام یکی از نیروهای امنیتی سفارت رژیم صهیونیستی در امان به کشتن دو شهروند اردنی نیز آتش این اختلافات را شعله ورتر کرد. عبدالله دوم در آن زمان با آزادی این نیروی امنیتی اسرائیلی موافقت کرد اما وقتی نتانیاهو آزادی او را جشن گرفت و در تل آویو به استقبال او رفت و با او عکس گرفت، این مسئله بیش از پیش خشم پادشاه اردن را برانگیخت.

هرئیل همچنین به اظهارات منتسب به نتانیاهو در جریان تبلیغات انتخاباتی اشاره کرده که گفته بود اردنی ها بیش از آنکه ما به آن ها نیاز داریم به ما نیاز دارند. هرئیل تصریح کرد که نهادهای امنیتی اسرائیلی با این موضع و سیاست موافق نیستند و کاملا با آن مخالف هستند و اردن را همپیمانی بسیار مهم برای امنیت اسرائیل می دانند.

بحران اعتماد و اختلافات

از سوی دیگر، نمرود جورن مدیر انجمن اسرائیلی میتفیم که در زمینه سیاست های خارجی رژیم صهیونیستی و خاورمیانه فعالیت می کند، اظهار داشت که تنش در روابط تل آویو و امان به سال های مدیدی از اختلافات شخصی بین نتانیاهو و ملک عبدالله بازمی گردد. وی تصریح کرد که ملک عبدالله بارها اعلام کرده که اعتمادی به نتانیاهو ندارد.

جورن در گفتگو با الجزیره تاکید کرد که با  وجود تنش در روابط دو طرف و اختلافات نتانیاهو و عبدالله دوم، نهادهای امنیتی، دیپلماتیک و اقتصادی اردن و رژیم صهیونیستی همچنان به همکاری با یکدیگر ادامه می دهند و مداخله بنی گانتس وزیر جنگ رژیم صهیونیستی نیز در این زمینه کاملا واضح است. او اخیرا با ملک عبدالله دوم دیدار کرد. علاوه بر این، دیدارهایی نیز بین گابی اشکنازی وزیر خارجه رژیم صهیونیستی و ایمن الصفدی همتای اردنی وی انجام گرفته است که تمامی این اقدامات در راستای تقویت روابط بین دو طرف پس از مشکلات و تنش های اخیر انجام شده است.

با وجود روابط بحرانی اردن و رژیم صهیونیستی به سبب شخص نتانیاهو، جورن بعید می داند که این بحران سبب شود تا عبدالله دوم توافق سازش با رژیم صهیونیستی را لغو کند. جورن اشاره کرد که مقامات ارشد اسرائیلی کاملا در جریان اهمیت جایگاه راهبردی اردن برای رژیم صهیونیستی هستند و می دانند که این رژیم از امان بی نیاز نخواهد بود، حتی اگر کشورهای اسلامی و عربی بیشتری اقدام به عادی سازی روابط با تل آویو کنند.

جورن یکه تازی نتانیاهو در قدرت و تصمیم گیری در نهادهای امنیتی، نظامی و دیپلماتیک رژیم صهیونیستی که روابط عمیق و مستحکمی با اردن دارند، را مایه نگرانی خوانده و بر اهمیت مداخله جو بایدن رئیس جمهور آمریکا و برخی کشورهای اروپایی که روابط خوبی با اردن دارند، به منظور پایان دادن به این تنش و اختلافات و جلوگیری از تشدید آن تاکید کرده است.

اهمیت راهبردی برای اردن

«یواو شطیرن» تحلیلگر اسرائیلی متخصص در امور عربی و فلسطینی نیز چنین اعتقادی دارد. او بر این باور است که اساس و مضمون روابط اردن و رژیم صهیونیستی همیشه مخفی و سری بوده و کسی از حقیقت و ماهیت این روابط مستحکم و عمیق که بیانگر منافع مشترک دو طرف است، خبر ندارد.

شطیرن در گفتگو با الجزیره تصریح کرد که هرگونه تنش در روابط اردن و رژیم صهیونیستی به سبب اقدامات نتانیاهو، قبل از اینکه علنی شود، حل و فصل خواهد شد اما به دلایلی شخصی، قبل از انتخابات اخیر کنست مشکلاتی به وجود آمد و بازدید ولیعهد اردن از مسجد الاقصی به خاطر برخی اقدامات امنیتی لغو شد و اردن نیز اجازه عبور هواپیمای نتانیاهو به مقصد امارات را نداد و نتانیاهو این را اهانت به خود و موجب کاهش شانس پیروزی اش در انتخابات کنست و تشکیل کابینه آینده دانست.

وی اشاره کرد که نتانیاهو با توجه به اینکه کانال های دیپلماسی و سیاست خارجی رژیم صهیونیستی را در اختیار دارد، درصدد مجازات اردن برآمد و می‌خواست مسیر پروازهای خارجی به مقصد فرودگاه بین المللی علیاء از آسمان فلسطین اشغالی را ببندد که در نهایت نهادهای مختلف اسرائیلی با این خواسته مخالفت کردند.