از غم گذشته نوجوان اسیری که با زن بی حجاب مصاحبه نکرد تا تلخند امیرمهدی ژوله

گروه سیاسی جهان نیوز: بی شک تلاش عده‌ای از نمایندگان مجلس دهم برای گرفتن عکس با خانم موگرینی در روز تحلیف رئیس‌ جمهور دوازدهم را باید سلفی حقارت نامید و در افکار عمومی نیز موجب تحقیر ملی کشورمان محسوب می شود.

اما مصطفی امینی خواه در اینباره نیز نوشت: یکی از کسانی که امروز با خانم موگرینی عکس یادگاری گرفت ، علیرضا رحیمی بود.
 
علیرضا رحیمی همان نوجوان آزاده ای است که به خبرنگار بی حجاب هندی گفت:
«ای زن به تو از فاطمه اینگونه خطاب است
ارزنده ترین زینت زن ، حفظ حجاب است. »

*علیرضا رحیمی ، سال ۹۴ با «لیست امید» نماینده مردم تهران شد.

شاید طرفداران امروز او به سخنان دیروز او در اسارت افتخار نکنند و شاید خود او ، عکس با موگرینی را بیشتر از آن سخنان تند به آن خبرنگار هندی دوست بدارد. ولی آن صحنه روح بخش ، تصویر حماسه ساز جذابی در خاطره این ملت به جا گذاشت و این عکس فرودستانه ، خاطرات دوران حقارت روسای ایرانی در برابر سفرای فرنگی را در ذهن ملت زنده کرد.
اما واکنش امیر مهدی ژوله طنزپرداز نیز بسیار جالب به نظر می رسد. ولی در صفحه اینستگرامش می نویسد:
ایشون خانم فدریکا موگرینی نماینده عالی اتحادیه اروپاست.

اوشون هم نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی هستند با نیش باز و دست دراز و ارزوی یک سلفی نشد یک عکس کلوزآپ از خانوم ایتالیایی.

به نظرم تشریفات مجلس قبل از ورود همچین خانومی یا باید قبلش یه پک از فیلمهای مونیکا بلوچی رو تو مجلس توزیع میکرد،چشم و دل دوستان سیر میشد یا میبردشون یه دور اندرزگو میزدن ببینن تحریمها چطور باعث شکوفایی تولیدات داخلی شده.یا یه چیزی میریخت تو غذاشون اشتهاشون کور میشد.

اینجوری که دوستان فعل خواستن رو صرف کردن موگرینی برگرده اروپا یکی یکی قفل تحریمها رو با دندون باز میکنه برامون.

در همین حال علی جعفری نیز در کانال تلگرامی خود نوشت: سلفی «نمایندگان مجلس» با «موگرینی» گرچه ظاهری «طنز» دارد، اما درون مایه ی آن کاملا «جدی» است؛ و حکایت از یک دگرگونی اساسی در سطح بالای «حکمرانی» می کند. اگر به ماجرای سلفی امروز کمی عمیق تر نگاه کنیم، خواهیم دید فاجعه خیلی فراتر از عکس یادگاری است. حتی فراتر از تنزل سطح «نمایندگان» و کیفیت «پارلمان» در ایران است. ماجرا برمی گردد به احیاء روح «اجنبی پرستی» و «اجنبی دوستی» در سطوح «تقنینی» و «اجرایی» کشور. روزی این روحیه منجر به «برجام» می شود، روزی سر از «آی پی سی» در می آورد و روز دیگر در سند «بیست سی» جلوه می کند